In 2018 schreef ik dit gedicht over Ginger Baker (1939 – 2019).
Na zijn dood volgde publicatie, én het verhaal achter de befaamde hoes.

Verlosser

Nog voor het baren, via zijn genen
moesten ze al in hem gevaren zijn
de klopgeesten van neanderthalerbloed
vandaar zijn rode haren, zij bepalen
wanneer hij belichaming van hen
het op zijn heupen krijgen mag en moet
verder lezen...

om de verdoolden die in vergetelheid
dreigen te vegeteren te bevrijden
dankzij hun driften vond hij
de gitaristen en de podia
waarop hij steeds zichzelf vergat

geen woede is het die hij demonstreert
maar een verwoed en heilig moeten
tot gekwordens toe wordt hij door hen
bewogen tot geweld desnoods
hun instrument is hij, zijn stokken
artefacten van magische ritmes
voor de orgies van de slagen
om ze op te jagen, terug jullie
naar de horde, naar de dieren
naar het krijsend delen van het leven
naar het rijk van voor de woorden